Infografika jako narzędzie poznania świata i zrozumienia samego siebie kiedyś i dziś
Człowiek od wieków pragnął poznawać otaczający go świat, rozumieć jego strukturę i swoją w niej rolę. Pragną zrozumieć zasady funkcjonowania swojego ciała - jego fizyczność, umysłowość i duchowość. Narzędziem, którego wielokrotnie używał w swoich badaniach był zapis graficzny:
diagram, model, infografika.
okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem (tylko w odniesieniu Grecji i Rzymu) i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do
około V wieku n.e. Tradycyjnie za początek starożytności uznaje się powstanie cywilizacji opartej na przekazie pisemnym (czyli schyłek
IV tysiąclecia p.n.e., kiedy to Sumerowie zaczęli stosować pismo klinowe), dla wcześniejszych dziejów rezerwując termin prehistoria. Za datę końcową najczęściej uznaje się rok 476, czyli koniec panowania ostatniego cesarza zachodniorzymskiego Romulusa Augustulusa.
okres w historii Europy trwający od V do XV wieku n.e., który rozpoczął się wraz z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego
i trwał do epoki renesansu i wielkich odkryć geograficznych. Na gruzach cesarstwa zachodniorzymskiego plemiona barbarzyńskie
(w tym różne ludy germańskie) tworzyły nowe państwa. Większość nowo powstałych królestw zaadaptowała niektóre z nadal istniejących rzymskich instytucji. W miarę rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa były zakładane klasztory. Życie intelektualne tego okresu było zdominowane przez scholastykę – filozofię uzasadniającą prawdy wiary. Powstawały pierwsze uniwersytety.
okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem (tylko w odniesieniu Grecji i Rzymu) i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do
około V wieku n.e. Tradycyjnie za początek starożytności uznaje się powstanie cywilizacji opartej na przekazie pisemnym (czyli schyłek
IV tysiąclecia p.n.e., kiedy to Sumerowie zaczęli stosować pismo klinowe), dla wcześniejszych dziejów rezerwując termin prehistoria. Za datę końcową najczęściej uznaje się rok 476, czyli koniec panowania ostatniego cesarza zachodniorzymskiego Romulusa Augustulusa.
okres w historii Europy trwający od V do XV wieku n.e., który rozpoczął się wraz z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego
i trwał do epoki renesansu i wielkich odkryć geograficznych. Na gruzach cesarstwa zachodniorzymskiego plemiona barbarzyńskie
(w tym różne ludy germańskie) tworzyły nowe państwa. Większość nowo powstałych królestw zaadaptowała niektóre z nadal istniejących rzymskich instytucji. W miarę rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa były zakładane klasztory. Życie intelektualne tego okresu było zdominowane przez scholastykę – filozofię uzasadniającą prawdy wiary. Powstawały pierwsze uniwersytety.
okres w historii Europy trwający od V do XV wieku n.e., który rozpoczął się wraz z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego
i trwał do epoki renesansu i wielkich odkryć geograficznych. Na gruzach cesarstwa zachodniorzymskiego plemiona barbarzyńskie
(w tym różne ludy germańskie) tworzyły nowe państwa. Większość nowo powstałych królestw zaadaptowała niektóre z nadal istniejących rzymskich instytucji. W miarę rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa były zakładane klasztory. Życie intelektualne tego okresu było zdominowane przez scholastykę – filozofię uzasadniającą prawdy wiary. Powstawały pierwsze uniwersytety.
okres w historii Europy trwający od V do XV wieku n.e., który rozpoczął się wraz z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego
i trwał do epoki renesansu i wielkich odkryć geograficznych. Na gruzach cesarstwa zachodniorzymskiego plemiona barbarzyńskie
(w tym różne ludy germańskie) tworzyły nowe państwa. Większość nowo powstałych królestw zaadaptowała niektóre z nadal istniejących rzymskich instytucji. W miarę rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa były zakładane klasztory. Życie intelektualne tego okresu było zdominowane przez scholastykę – filozofię uzasadniającą prawdy wiary. Powstawały pierwsze uniwersytety.
okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem (tylko w odniesieniu Grecji i Rzymu) i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do
około V wieku n.e. Tradycyjnie za początek starożytności uznaje się powstanie cywilizacji opartej na przekazie pisemnym (czyli schyłek
IV tysiąclecia p.n.e., kiedy to Sumerowie zaczęli stosować pismo klinowe), dla wcześniejszych dziejów rezerwując termin prehistoria. Za datę końcową najczęściej uznaje się rok 476, czyli koniec panowania ostatniego cesarza zachodniorzymskiego Romulusa Augustulusa.
okres w historii Europy trwający od V do XV wieku n.e., który rozpoczął się wraz z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego
i trwał do epoki renesansu i wielkich odkryć geograficznych. Na gruzach cesarstwa zachodniorzymskiego plemiona barbarzyńskie
(w tym różne ludy germańskie) tworzyły nowe państwa. Większość nowo powstałych królestw zaadaptowała niektóre z nadal istniejących rzymskich instytucji. W miarę rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa były zakładane klasztory. Życie intelektualne tego okresu było zdominowane przez scholastykę – filozofię uzasadniającą prawdy wiary. Powstawały pierwsze uniwersytety.